مقایسه میزان شیوع عفونت های قابل سرایت با انتقال خون (هپاتیت b،c و hiv) در اهداکنندگان مستمر، با سابقه و بار اول اصفهان از شهریور تا اسفند ماه ۱۳۸۱

چکید ه   سابقه و هدف   مهم ترین اقدام سازمان انتقال خون برای تهیه و تامین خون سالم، انتخاب اهداکننده سالم است که در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. حذف اهداکنندگان حرفه ای و جایگزین کردن و تاکید بر اهدای خون داوطلبانه و مستمر از جمله اقدامات مهم در این راستا می باشد. در این پژوهش میزان شیوع عفونت های قابل سرایت با انتقال خون (هپاتیت b ، c و hiv ) در اهداکنندگان مستمر، با سابقه و بار اول اصفهان از شهریور تا اسفند ماه سال 1381 مقایسه شد.   مواد وروش ها   در این بررسی گذشته نگر، اهداکنندگان مستمر (16620، 42/56%)، با سابقه (5742، 49/19%) و بار اول (7096، 09/24%) شهر اصفهان از نظر شیوع عفونت های قابل سرایت با انتقال خون بررسی شدند. اطلاعات با بررسی رایانه ای برنامه اهداکنندگان اصفهان جمع آوری و با آزمون آماری کای دو (chi-squere) در برنامه spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها   از بین 16620 اهداکننده مستمر، 385/0 درصد hbsag مثبت، 192/0 درصد hcvab واکنش دار و همه اهداکنندگان مستمر از نظر hivab منفی بودند. از 5742 اهداکننده با سابقه، 958/0 درصد hbsag مثبت، 313/0 درصد hcvab واکنش دار و تنها یک مورد (017/0 درصد) hivab واکنش دار بودند. در میان 7096 اهداکننده بار اول، 592/0 درصد hbsag مثبت و 31/0 درصد hcvab واکنش دار بودند و موردی از hivab واکنش دار دیده نشد. شیوع عفونت های قابل سرایت با انتقال خون (هپاتیت b ، c و hiv ) در اهداکنندگان مستمر کمتر از اهداکنندگان با سابقه و بار اول بود به طوری که در مقایسه اهداکنندگان مستمر و بار اول، 005/0= p و در مقایسه اهداکنندگان مستمر و با سابقه 000/0 p= بود.   نتیجه گیری   اهدای خون مستمر مهم ترین راه برای رسیدن به خون سالم است. بنابراین پیگیری اهداکنندگان مستمر، آموزش و حفظ اهداکنندگان باراول و با سابقه می تواند باعث افزایش میزان اهدای خون مستمر و در نتیجه افزایش سلامت خون شود. کلمات کلیدی: اهداکننده خون، شیوع، عفونت